Kriptografi, dijital varlıkların güvenilir bir üçüncü tarafa ihtiyaç duymadan işlem görmesini ve doğrulanmasını sağlar.
Kriptografi, bilgiyi yalnızca hedeflenen alıcıların işleyip okuyabileceği bir forma dönüştürerek güvence altına alma bilimidir. Bilinen ilk kullanımı, MÖ 1900 yılına, bir Mısır mezarında hiyeroglif olarak uzanmaktadır.
En ünlü kullanımlardan biri, Jül Sezar tarafından MÖ 40 civarında geliştirildi ve uygun bir şekilde Sezar’ın şifresi olarak adlandırıldı. Bir şifre, size bir mesajı nasıl karıştıracağınızı ve dolayısıyla bir mesajı nasıl çözeceğinizi söyleyen gizli bir bilgi parçası kullanır. Sezar, alfabenin her harfinin alfabede yukarı veya aşağı farklı bir sabit konumda bir harfle değiştirildiği bir ikame şifresi kullandı. Örneğin, alfabe beş basamak sağa kaydırılabilir, bu da “A” harfinin şimdi “F” olacağı, “B”nin şimdi “G” olacağı anlamına gelir. Bu, mesajların yakalanmasından korkmadan iletebileceği anlamına geliyordu, çünkü mesajın nasıl çözüleceğini yalnızca memurları biliyordu.
16. yüzyıldan kalma bir kriptolog olan Giovan Battista Bellaso, şifreleme anahtarı kullanan ilk şifre olduğuna inanılan Vigenere şifresini (yanlış bir şekilde diplomat Blaise de Vigenere’ye atfedilir) tasarladı. Alfabe 26 satıra yazıldı ve her satır bir ızgara oluşturmak için bir harf kaydırdı. Şifreleme anahtarı, mesajın uzunluğuna uyacak şekilde yazılmıştır. Ardından, mesajı harf harf şifrelemek için ızgara kullanıldı. Son olarak, gönderen, şifreli mesajı ve gizli anahtar kelimeyi, aynı ızgaraya sahip olacak alıcıyla paylaştı.
Ardından, çok daha karmaşık şifrelemeyi mümkün kılan bilgisayarlar geldi. Ancak amaç aynı kalır: okunabilir bir mesajı (düz metin), istenmeyen bir okuyucunun anlayamadığı bir şeye (şifreli metin) aktarmak. İşlem şifreleme olarak bilinir ve bilgilerin genel internet bağlantıları arasında nasıl paylaşılabileceğidir. Verilerin şifresinin nasıl çözüleceği veya çözüleceği bilgisi anahtar olarak bilinir ve bu bilgilere yalnızca amaçlanan taraflar erişebilmelidir.
Kriptografi Nasıl Çalışır?
Bilgileri şifrelemenin birçok yolu vardır ve karmaşıklık seviyeleri, verilerin gerektirebileceği koruma derecesine bağlıdır. Ancak genellikle üç tür şifreleme algoritması görürüz.
Simetrik Şifreleme
Simetrik şifreleme – veya gizli anahtar şifrelemesi – tek bir anahtara dayanır. Bu, veriyi gönderen ve alan kişinin aynı anahtarı paylaştığı anlamına gelir, bu daha sonra bilgiyi şifrelemek ve şifresini çözmek için kullanılır.
Bunu yapmak için, gizli anahtarın önceden kararlaştırılması gerekir. Hâlâ iyi bir şifreleme kaynağı olsa da, bilgiyi koruyan yalnızca tek bir anahtarın olması gerçeği, güvenli olmayan bağlantılar üzerinden gönderirken bazı risklerin olduğu anlamına gelir.
Asimetrik Şifreleme
Asimetrik şifreleme – veya açık anahtarlı şifreleme – bir çift anahtar kullanır. Bu ek güvenlik seviyesi, verilerin korumasını anında artırır. Bu durumda, her anahtar tek bir amaca hizmet eder. Herhangi bir ağ üzerinden herkesle değiş tokuş edilebilecek bir ortak anahtar vardır. Bu anahtar, verilerin nasıl şifreleneceğine dair bilgilere sahiptir ve herkes onu kullanabilir. Ancak özel bir anahtar da var. Özel anahtar paylaşılmaz ve mesajın şifresinin nasıl çözüleceği ile ilgili bilgileri tutar. Her iki anahtar da, iki benzersiz, matematiksel olarak bağlantılı anahtar oluşturmak için büyük asal sayıları kullanan bir algoritma tarafından oluşturulur.
Hash Fonksiyonları
Karma işlevleri, kriptografinin bilgileri güvence altına almasının başka bir yoludur. Ancak anahtarları kullanmak yerine, herhangi bir veri girişini sabit uzunlukta bir karakter dizisine dönüştürmek için algoritmalara dayanır.
Karma işlevleri, diğer şifreleme biçimlerinden de farklıdır, çünkü yalnızca tek bir şekilde çalışırlar, yani bir karma değerini orijinal verilerine geri çeviremezsiniz.
Hash’ler, orijinal verilerden ödün vermeden büyük miktarda bilgiyi şifreleyebildikleri için blok zinciri yönetimi için çok önemlidir. Verileri yapılandırmak için organize bir yola sahip olmak yalnızca verimliliği artırmakla kalmaz, aynı zamanda karmalar, şifrelenmiş herhangi bir veri için dijital parmak izleri gibi davranabilir. Bu daha sonra herhangi bir yetkisiz erişime karşı doğrulamak ve güvence altına almak için kullanılabilir.
ağlar üzerinden taşıma sırasında orized modifikasyonlar. Orijinal verilerde yapılacak herhangi bir değişiklik, artık orijinal kaynakla eşleşmeyecek ve bu nedenle blok zincirinde doğrulanamayacak olan yeni bir karma ile sonuçlanacaktır.
Dijital İmzalar
Dijital imza, bir mesaj, yazılım veya dijital belgedeki verilerin güvenliğini, özgünlüğünü ve bütünlüğünü sağlamanın bir diğer önemli yönüdür. Adlarından da anlaşılacağı gibi, fiziksel imzalara benzer şekilde hareket ederler ve kimliğinizi verilere bağlamanın benzersiz bir yoludur ve bu nedenle bilgileri doğrulamanın bir yolu olarak hareket ederler. Ancak, kimliğinizi fiziksel imzalar gibi temsil edecek benzersiz bir karaktere sahip olmak yerine, dijital imzalar açık anahtarlı şifrelemeye dayanır. Dijital imza, kod olarak gelir ve daha sonra iki karşılıklı kimlik doğrulama anahtarı sayesinde verilere eklenir. Gönderici, imzayla ilgili verileri şifrelemek için özel bir anahtar kullanarak dijital imzayı oluşturur; alıcı, verilerin şifresini çözmek için imzalayanın genel anahtarını alır. Bu kod, bir mesajın gönderici tarafından oluşturulduğunu ve aktarılırken kurcalanmadığının kanıtı olarak işlev görür ve gönderenin mesajı gönderdiğini inkar edememesini sağlar.
Alıcı, sağlanan ortak anahtarla imzalı belgenin şifresini çözemez ve okuyamazsa, belge veya imzayla ilgili bir sorun olduğunu gösterir ve bu nedenle belgenin kimliği doğrulanamaz.
Kriptografi ve Kripto
Kripto para birimlerinin büyük bir kısmı, blok zincirindeki güvenlikleri ve şeffaflıklarıdır. Bunların hepsi kriptografik mekanizmalara dayanır. Blok zinciri tabanlı kripto para birimlerinin çoğu bu şekilde güvenliği sağlar ve bu nedenle kripto para birimlerinin doğasını oluşturur.
2009’da Bitcoin yaratıcısı Satoshi Nakamoto’nun uzun zamandır dijital para birimlerinin Aşil topuğu olan çift harcama sorununu çözmenin bir yolunu önerdiği bir kriptografi mesaj panosundaydı. Çifte harcama sorunu, aynı kripto biriminin iki kez harcanma potansiyeline sahip olması durumunda ortaya çıkar ve bu da onlara çevrimiçi bir ödeme çözümü olarak duyulan güveni yok eder ve onları esasen değersiz kılar.
Nakamoto, zaman damgalı ve kriptografik araçlarla güvence altına alınan eşler arası dağıtılmış bir defter kullanmayı önerdi. Tüm teknolojilerde olduğu gibi, kriptografi de güvenli bir dijital ortam taleplerine ayak uyduracak şekilde gelişecektir. Bu, özellikle endüstriler ve sınırlar arasında blok zincirlerinin ve kripto para birimlerinin artan şekilde benimsenmesiyle doğrudur.
Kriptografi Nedir? Kriptografi Nasıl Çalışır? sorularını yanıtlamaya çalıştık. Sizin de konu hakkındaki fikirlerinizi almak ve benzeri sorularınıza yanıt bulabilmeniz adına buradayız.
